Eerste keer kinderopvang

Ja  het is zover mijn kleine hummeltje is voor een paar uurtjes naar de kinderopvang, alvast om te wennen. Ook al heb ik het idee dat het meer wennen is voor mama dan voor hem zelf, het is een heel raar gevoel dat je weg loopt zonder je kindje, hem daar bij vreemde mensen laat. toch zat het meteen goed, ik kwam met hem binnen en hij begon te lachen, niet een klein beetje nee van oor tot oor met  jawel een schatter lachje. ik vertelde aan de leidsters wat voor een wereld kind het is aangezien ze meteen zeiden '' wat een leuk kindje zeg wat lacht ie veel''  en ik heel trots '' ja het is een topper hoor hij huilt zelden en is altijd vrolijk'' . Ja de trotsheid kwam vanuit me grote teen hoor. heerlijk als andere je kindje net zo leuk vinden als jij zelf.

Na een kwartiertje praten over wat hij wel en niet mag eten, en de reserve spulletjes had afgegeven, nam ik afscheid van mijn kleine ventje, gaf hem kusje  en zei '' dag schatje ik kom je straks weer ophalen hoor hou van je'' .  vol verwachting kijk ik hem aan maar nee hoor hij is al afgeleid en begint te brabbelen naar een meisje dat hem een handje geeft. kleine casanova is het wel hoor.  ik keek nog even door het raam naar binnen maar hij was heel gelukkig daar met iedereen om hem heen. een tevreden ventje is het.

Nou ben ik wel meer gerust gesteld dat ik weet hij vind het leuk, en over half uurtje mag ik hem gaan ophalen, ik ben benieuwd hoe hij reageerd, ik ga eerst natuurlijk even gluren door het raampje zodat ik zie hoe hij is zonder mij.  donderdag gaat ie een uurtje langer erheen maar ik weet zeker dat het helemaal  goed komt.